Includeren is het thema van Vrouwendag dit jaar. Gek genoeg doet dat me onmiddellijk denken aan excluderen – buitensluiten.
Gedurende mijn leven zijn er een flink aantal keren geweest dat ik me buitengesloten heb gevoeld, zowel in mijn privé leven als in mijn werkzame leven met Initiatives of Change.
Als kind had ik een scheel oog en moest ik tijdenlang een oog bedekkend kapje dragen. Ik groeide op in een gebied waar mijn geloof anders was dan dat van de meerderheid om me heen. In mijn tienerjaren zorgde een dramatische gebeurtenis in ons gezin ervoor dat ik ‘ouder’ was dan mijn klasgenoten. Kinderen kunnen heel wreed zijn als iets, of iemand, anders is en dat heb ik aan den lijve ondervonden. Dat leidde ertoe dat ik heel jong moest ontdekken wat eigenwaarde inhield en of het belangrijk was. Het hielp me ook ontdekken dat we allemaal verschillend zijn en dat dat ok is. Dat zou niet gebeurd zijn als ik niet heel jong ontdekt had dat mijn geloof me overeind kon houden.
Als ik buiten sluiten analyseer zie ik twee redenen: angst en macht, en misschien ook wel een combinatie van de twee. Vaak zorgt angst ervoor dat we andere mensen weg duwen. Macht, reëel of ingebeeld, doet dat ook.
Tijdens mijn levensreis heeft dit me helpen begrijpen dat de belangrijkste waarde in het leven respect is. We kunnen het besluit nemen te proberen waarden als eerlijkheid, zuiverheid in motivatie, onzelfzuchtigheid in ons leven toe te passen. Liefde, wat vaak de hoogste waarde genoemd wordt, is mijns inziens een geschenk. Een geschenk dat ik krijg als ik andere mensen oprecht waardeer en bereid ben om naar hun verhaal te luisteren. Geloof me, ik ben geen heilige, maar in alle eerlijkheid: ik houd van mensen. Luisteren naar het verhaal van een ander, een ander’s leven proberen te begrijpen betekent niet dat ik het rechtvaardig. Het plaveit de weg om uiteindelijk bruggen van vertrouwen te bouwen. Misschien niet vandaag, maar gegarandeerd morgen. Is er een betere weg om te bewandelen?
Een paar jaar geleden was er een documentaire op de televisie over een vrouw die werkte in een door oorlog geteisterd gebied in Afrika. Ze gaf onderdak aan vrouwen die verkracht waren, die ongewenste kinderen hadden, die bitter en van binnen verscheurd waren ... met hele goede redenen. Ze daagde hen uit om diep naar binnen in zichzelf te gaan, om de kracht te grijpen die misschien ons vrouwen eigen is: de kracht om leven te geven en te voeden, fysiek of geestelijk. Hiermee hielp ze die vrouwen weer zelfvertrouwen te vinden, weer te willen leven en een nieuwe weg te vinden. Maar zei ze: ‘Vaak nadat een vrouw was weggegaan en de deur van mijn kantoor dicht ging, brak ik in snikken uit.’
Daarbij moet ik aan Maria denken, de moeder van Jezus, een belangrijk iemand in mijn eigen geloof. Nadat de herders hen opgezocht hadden wordt er gezegd: ‘Maar Maria bewaarde al deze woorden in haar hart.’
Uitsluiting is het verlies van anderen. Includeren is iets wat ieder van ons kan besluiten in praktijk te brengen. Het is een kostbaar geschenk dat wij als vrouwen kunnen geven. Een geweldig thema voor 8 maart 2024!
Lotty Wolvekamp, 26 februari 2024
Bekijk hier het levensverhaal van Lotty!