Click here for English
Op zondag 10 december 2023 vierde Initiatives of Change Nederland (IofC) in de Grote Kerk in Den Haag het 75-jarig bestaan van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) met het festival ‘Geloven in Mensenrechten’. ´De UVRM is het belangrijkste document van de vorige eeuw´, aldus Mariëlle Vavier, wethouder gemeente Den Haag en een van de inleiders van het festival. ´Het is ook het meest vertaalde document. En het doet me groot plezier dat we er sinds vandaag eentje rijker zijn.’ Vavier duidde op de Haagse vertaling die IofC tijdens het festival aan de ruim 200 bezoekers presenteerde. ´Als je ´m hardop uitspreekt, dan leer je “Ut Haags” het beste!’
Projectleider Willem Jansen memoreerde in zijn welkomstwoord het voortraject van het festival. ‘We zijn drie jaar geleden begonnen met online gesprekken met mensenrechtenexperts. Dit jaar organiseerden we met Dialoog in Den Haag een serie dialogen met verschillende organisaties die mensenrechten een warm hart toedragen. Hoe zou een mensenrechtencultuur eruit moeten zien en hoe zorgen we ervoor dat Hagenaren meer te weten komen over hun mensenrechten en deze ook begrijpen, zoals Eleanor Roosevelt in 1948 voor ogen had? Dat is een van de redenen dat we een Haagse vertaling hebben gemaakt, met dank aan Margot Berends.’
Samen met partners
‘In het jaar daarna hebben we samengewerkt met Haagse onderwijsinstellingen zoals de Haagse Hogeschool, InHolland, het Koninklijk Conservatorium, en de kunstacademie. Ook daar was de centrale vraag: hoe ziet een mensenrechtencultuur eruit?’ In aanloop naar het festival organiseerde IofC dit jaar de Mensenrechten Karavaan. ‘We deden verschillende maatschappelijke en religieuze organisaties aan en gingen in dialoog over mensenrechten onder de bezielende begeleiding van Wendy Meijer van Dialoog in Den Haag´, vertelt Jansen.
Waakzaam blijven
Drie sprekers gaven vervolgens een persoonlijke inleiding over mensenrechten (zie banner van links naar rechts: Simone Filippini, Mariëlle Vavier en Mpanzu Bamenga, met tweede van links, Lotty Wolvekamp, voorzitter IofC). Vavier hield als eerste een vurig pleidooi om waakzaam te blijven. ‘In het westen vinden we mensenrechten vanzelfsprekend, zoals het ademen van lucht. Elders worden ze genegeerd: de voorbeelden zien we elke dag in de media. Maar ook in Den Haag staan mensenrechten onder druk. Het recht op asiel bijvoorbeeld, is in het gedrang. Ook hebben niet alle Hagenaars gelijke toegang tot juridische hulp. En zo zijn er nog meer voorbeelden van dingen die beter kunnen. Waardigheid, vrede, het recht om jezelf te zijn. Daar gaat het om. Daarom moeten we waakzaam blijven, voor onze rechten en die van een ander.’
Papier en praktijk
Simone Filippini, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van de VN vertelde dat voor toelating tot de VN het ondertekenen van de UVRM een voorwaarde is. ‘Helaas moeten we concluderen dat woorden en praktijk vaak haaks op elkaar staan en dat landen niet doen wat ze beloven.’ Filippini vertelt hoe ze in het verleden burgers meegenomen heeft naar een vluchtelingenkamp in Libanon. ‘Om hen met eigen ogen te laten zien hoe het is om vluchteling te zijn. Ze hebben de hele reis gehuild. Ze hadden niet in de gaten wat het betekent, als al je rechten worden ontnomen.’
Ontroerend
Tot slot was het woord aan Mpanzu Bamenga, mensenrechtenactivist, winnaar Pax Peace Prize, jurist en sinds kort ook lid van de Tweede Kamer voor D66. Hij nam de aanwezigen mee naar drie bijzondere momenten uit zijn leven in relatie tot mensenrechten. Ontroerend was zijn verhaal over hoe hij vroeger brieven schreef aan gevangenen. Aangemoedigd door zijn oudere zus die vond dat elke gevangene, of die nu terecht of onterecht vastzat, een mens blijft. ‘Ze zei: “We moeten laten weten dat we ons om hen bekommeren”. Het was de eerste keer dat ik over mensenrechten hoorde.’ Als volwassene kreeg Mpanzu landelijke bekendheid toen hij de Koninklijke Marechaussee aanklaagde wegens etnisch profileren én in het gelijk werd gesteld. ‘Als nieuw lid van de Tweede Kamer ga ik me inzetten voor mensenrechten. Artikel 1 is daarbij de basis: iedereen is vrij en gelijk geboren. Als we dat niet respecteren, kunnen we andere mensenrechten ook niet waarborgen.’